روزه! چرا فقط یک ماه ؟!؟!؟

بسیار شنیده ایم که در ماه مبارک رمضان، شیطان در غل و زنجیر است و یا مثلا درهای جهنم بسته است.
من مدت ها روی این مسئله و سخنان بزرگان در باب برکات روزه اندیشه و تحقیق کردم و به نکته ای به نظرم رسید که فکر می کنم بیان آن در این جا خالی از لطف نباشد.
چیزی که در مدت روزه داری از اذان صبح تا اذان مغرب اتفاق می افتد بسیار مهم و تأمل برانگیز است.انسان روزه دار علی رغم توانایی بر استفاده از نعمت های حلال خداوند ، بر امیال خود در این بازه ی زمانی غلبه کرده و این حلال ها را بر خود حرام می کند.شاید بعضی ها بگویند فایده ی این کار چیست؟ و اصلا چرا انسان باید خود را از نعمت های حلال محروم کند؟!
یکی از قوای چهارگانه ی انسان ، قوه ی شهوت(اولین قوه ای که با میل به خوردن و آشامیدن کار خود را شروع می کند) است.بسیاری از بزرگان شروع سیر و سلوک را از غلبه بر این قوه می دانند و انسان روزه دار با تحمل نخوردن و نیاشامیدن در طول روز ، این قوه را به زانو در می آورد. این کار کمی نیست .البته این تازه اولین قدم است .چه بهتر که زبان و گوش و چشم و موی ما هم روزه دار باشند.
اما همین نخوردن و نیاشامیدن خود یک تمرین برای کنترل قوه ی شهوت است .با این تمرین، انسان می تواند در ایامی هم که روزه دار نیست، از خوردن حرام صرف نظر کند و یا از سیطره ی شهوت خلاصی یابد.
بسیاری از علمای اخلاق برای مقابله با شهوت و کنترل نفس (به خصوص در سنین جوانی) روزه را مؤثر دانسته اند و همواره بر آن تأکید داشته اند .
به نظرم رسید بد نیست اگر ما هم در دانشگاه خود سنت حسنه ای را پایه ریزی کنیم و دو روز پایانی هفته که فراغت بیش تری هم داریم به صورت دسته جمعی روزه بگیریم. می توانیم این کار را به صورت یک فرهنگ در دانشگاه صنعتی اصفهان در بیاوریم و همگی از نعمات و برکات بی بدیل آن بهره ببریم . با این کار می توان در غیر از ماه مبارک رمضان هم شیطان را در غل و زنجیر دید .
البته پیشنهاد من فقط به دانشجویان نیست ، بلکه مسئولین و اساتید محترم هم می توانند در این امر پسندیده مشارکت کرده و روح خود را در این زلال شست و شو دهند .
درست است که ما جوانان به واسطه ی سن و سال و البته مجرد بودنمان در معرض خطاهای بسیاری هستیم اما اساتید و مسئولان هم به واسطه ی مسئولیت مهم تعلیم و تربیت که بر عهده دارند، در معرض لغزش می باشند .چه خوب است اگر این بزرگواران هم با ما همراه شوند .
امید است به برکت این عمل پسندیده شاهد رشد چشمگیر علمی و معنوی باشیم .

حسین محرابیان محمدی

اول رمضان 1433